Doctoraat dankzij beperking: “Blind worden is mijn geluk geweest”

BELGIE – De van oorsprong uit Marokko afkomstige Lahousseine Id-Youss verdedigde onlangs met succes zijn doctoraat in Antwerpen. Lahousseine is blind.

Dankzij een partnerschap van de toenmalige Lessius Hogeschool met de universiteit van Tanger, waar hij Engelse literatuur studeerde kwam Lahousseine in 2008 naar België. Hij was nooit eerder in het buitenland geweest, maar voelde zich meteen thuis. “Antwerpen is een prettige stad voor blinden. Alleen de fietsen worden overal geparkeerd dat is verschrikkelijk. Iedereen gooit z’n fiets maar ergens neer, of dat lijkt in ieder geval zo. Mijn geleidestok heeft hier al flink afgezien.” zo vertelt hij.

Lahousseine is niet blind geboren. Hij verloor zijn zicht toen hij zeven jaar was, na een zware koorts die maandenlang aanhield. “Ik woonde met mijn familie in een dorpje in de bergen, zonder een ziekenhuis of school in de buurt. Mijn ouders dachten dat de koorts vanzelf wel zou over gaan.” Toen de vader van de kleine Lahousseine hoorde over een blindenschool in Marrakech, werkte hij net zo lang tot hij het geld had om zijn zoon daar naartoe te sturen. Lahousseine was negen toen hij op het internaat ging in de blindenschool. Het was de eerste keer dat hij in een klaslokaal kwam.

Doctoraat

Vandaag mag Lahousseine zich officieel doctor noemen. Na zijn studie in Tanger diende hij een aanvraag in voor een doctoraat aan de Katholieke Universiteit Leuven, dat hij onlangs na vijf jaar onderzoek kon afronden. “Ik heb me toegelegd op de vertaling van juridische documenten rond huwelijk en echtscheiding uit het Arabisch naar het Frans, in de context van de immigratie van Marokko naar België”, legt Lahousseine uit. “De specifieke terminologie brengt vaak problemen met zich mee. Elk land heeft zijn eigen definities en concepten. In België bijvoorbeeld wordt een huwelijk beschreven als een verbinding tussen twee personen. In Marokko, en tot enkele jaren geleden ook in Frankrijk, wordt een huwelijk gedefinieerd als een verbinding tussen een man en een vrouw. Die verschillen belemmeren een vlotte juridische communicatie.”

Al die jaren heeft hij kunnen rekenen op de steun van de Faculteit Letteren waar hij aan de Onderzoeksgroep Vertaling en Technologie verbonden was. “Ik werd op alle niveaus fantastisch opgevangen. De faculteit was voortdurend op zoek naar de nodige software en tools die me konden helpen bij het lezen, schrijven en lesgeven. Eenvoudig was het niet, maar op technologisch vlak is er vandaag gelukkig heel veel mogelijk. Dankzij mijn computer kan ik alles doen wat andere studenten konden. Nieuwe technologieën hebben voor een enorme revolutie gezorgd in de wereld van de blinden.”

Naast praktische hulp kon Lahousseine ook rekenen op financiële ondersteuning. “Dankzij een speciaal budget van het departement kon ik zowat alle boeken en artikelen die ik nodig had voor mijn onderzoek laten inscannen in de bibliotheek. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik hier terecht gekomen ben en de juiste mensen heb ontmoet. Als blinde student ben je hier beter af dan in Marokko, zonder twijfel.”

Beter blind zijn dan ongeschoold

Zijn beperking heeft hem nooit tegengehouden, integendeel. Lahousseine noemt zijn blindheid zelfs zijn grote geluk. “Als ik niet blind geworden was, had ik hier nooit gezeten. Niemand van de kinderen uit mijn dorp ging naar school, laat staan naar de universiteit. Mijn leven zou veel moeilijker geweest zijn als ik mijn zicht niet was verloren, daar ben ik van overtuigd. In de huidige samenleving kan je beter blind zijn dan ongeschoold.”

In juli stapt Lahousseine weer het vliegtuig op naar Marokko, waar zijn vrouw en kinderen wonen. Tijd om verloren dagen in te halen met dochter Aya (3) en zoon Sullivan (1). “Ik weet niet of ik mijn doctoraat tot een goed einde had kunnen brengen als zij hier ook zouden wonen. Nu kon ik me volledig concentreren op mijn onderzoek.”

Concrete plannen voor de toekomst heeft hij niet. “Mocht ik de kans krijgen, dan zou ik graag een postdoc doen in Antwerpen. We zien wel. Ik wacht af welke mogelijkheden er op mijn pad komen.”

Waar dat pad ook naartoe mag leiden, Lahousseine zal het met veel plezier en een opmerkelijk doorzettingsvermogen bewandelen. “Het leven van een blinde is niet zo slecht als veel mensen misschien denken. Het is moeilijk, maar niet onmogelijk. Als blinde moet je harder werken en meer moeite doen, maar als je iets écht wil, lukt het ook. Die gedachte drijft me. Ik zal best eens – letterlijk en figuurlijk – struikelen of ergens tegenaan lopen, maar ik weet dat ik op mijn bestemming zal komen.” Aldus Lahousseine.

Bron: KU Leuven, 22 juni 2016

0 comments on “Doctoraat dankzij beperking: “Blind worden is mijn geluk geweest”Add yours →

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *