Zomerkamp helpt jonge blinden en slechtzienden vooruit
Onderzoeksdepartement ESAT-Electrotechniek ontving eind juli een 70-tal Europese jongeren met een visuele handicap voor een zomerkamp.
“Zonder de pc-vaardigheden die ik hier geleerd heb, was het me nooit gelukt om zelfstandig te studeren.”
“Als je blind wordt, ben je geneigd om dat als het einde van de wereld te beschouwen.
Maar als je je andere, niet-visuele zintuigen goed traint, is het mogelijk om je een mentaal beeld van je omgeving te vormen en kun je toch een normaal leven leiden.” Dat is de hoopvolle boodschap die de blinde Thomas Tajo heeft voor de Europese jongeren met een visuele handicap die het tiendaagse zomerkamp van het International Camp on Computers and Communication (ICC) in Leuven volgen.
Navigatie
Thomas Tajo is een instructeur in echolocalisatie, een techniek die hij tijdens een workshop in Kasteelpark Arenberg demonstreert.
Door te klakken met zijn tong en haarfijn te luisteren naar de weerkaatsing van het geluid, kan hij perfect inschatten hoe ver een voorwerp van hem afstaat, hoe groot en breed het is en of het uit harde of zachte materie bestaat.
De informatie die Tajo haalt uit de feedback, gebruikt hij om door drukke straten te navigeren.
Hij is dan ook in staat om alleen te reizen.
Beroepsoriëntering
Echolocalisatie is slechts een van de vele workshops waarmee de jonge slechtzienden en blinden op dit kamp hun voordeel kunnen doen.
Er zijn ook cursussen zelfverdediging, EHBO en creatief schrijven, naast een hoop introducties in technologische toepassingen zoals Google Docs, het schermleesprogramma NonVisual Desktop Access (NVDA), wiskunde-apps en HTML Webpage Design.
“Zeker die laatste workshops, rond computertechnieken, kunnen deze jongeren tussen de 16 en 21 jaar helpen bij de oriëntering in studie- en beroepskeuze”, zegt professor emeritus Jan Engelen, die mee verantwoordelijk is voor de praktische organisatie van deze editie van het ICC-zomerkamp.
Deze Europese zomeractiviteit voor visueel beperkte jongeren vond voor het eerst in 1993 plaats aan de universiteit van Linz, Oostenrijk.
Steeds meer Europese landen sloten zich in de daarop volgende jaren aan.
Momenteel zijn er in totaal 16 die om beurten gastheer spelen. Dit jaar lag het initiatief bij ICC Belgium.
“Toen bleek dat men niet terecht kon bij een instituut voor blinden als locatie, zoals gebruikelijk is, wendde ICC Belgium – waar een aantal oud-studenten van ons actief zijn – zich tot het ESAT-departement van de KU Leuven”, vertelt Jan Engelen. “Voor ons was het geen probleem om infrastructuur ter beschikking te stellen: wij hebben de nodige up-to-date computers en software en onze lokalen zijn in deze zomerperiode toch zo goed als leeg.”
Leren van elkaar
Jelle Meinen (18), een slechtziende deelnemer uit Nederland, is alvast heel enthousiast.
“De organisatie is nóg beter dan vorig jaar in Duitsland”, lacht hij.
En die eerste keer was het al zo leuk dat hij er absoluut opnieuw bij wou zijn.
“Vorig jaar wou ik vooral zoveel mogelijk bijleren.
Nu is het uitbouwen van een sociaal netwerk mijn grootste doel. Ik kom hier in contact met Oost-Europeanen, met Engelsen en Grieken: een verrijking is dat.”
Dat is ook wat Dries Compagnie (21) uit België zo apprecieert: de kans om nieuwe mensen te leren kennen en inzichten uit te wisselen.
“Ik heb in het verleden nooit bewust andere mensen met een visuele beperking opgezocht”, vertelt hij.
“Bijgevolg ken ik weinig lotgenoten. Het is verfrissend en aangenaam om nu jongeren te ontmoeten die in hetzelfde schuitje zitten als ik.
Automatisch weten we van elkaar hoe we ons voelen en hoe we in het leven staan.
Je praat met elkaar over hoe je de dingen aanpakt. Ik leer hier veel bij van de anderen.
Hoe je sneller op je iPhone kan werken bijvoorbeeld. Ik ben niet zo handig met de voice-overs die een goed hulpmiddel kunnen zijn.
Van mijn kamergenoten heb ik intussen geleerd hoe ik daar efficiënter gebruik van kan maken, waardoor ik nu ook al wat sneller kan typen.”
De workshop waar Dries het meest van opstak, ging over schermleesprogramma’s.
“Het kost mij bij het studeren altijd veel tijd en moeite om lange teksten te lezen en interpreteren.
Dat ik voortaan beter om kan met die schermleesprogramma’s helpt me echt vooruit.”
Dries proefde net als Jelle Meinen ook van de Echolocalisatie. “Het was fascinerend om te merken hoe treffend lesgever Thomas Tajo als blinde zijn omgeving kon beschrijven”, zegt de jonge Nederlander.
“Momenteel zie ik nog goed genoeg om al echt gebruik van Echolocalisatie te gaan maken.
Ooit ga ik het waarschijnlijk wél nodig hebben. Ik heb retinale dystrofie, een ziekte waarbij de kans groot is dat je op termijn blind wordt.”
Zelfvertrouwen getankt
Jelle wil graag benadrukken dat er ook veel plezier gemaakt wordt tijdens het zomerkamp.
’s Avonds zijn er activiteiten voorzien zoals sporten (boogschieten, karate, jiujitsu…), karaoke, salsadansen, improvisatietheater, bord- en kaartspelen en cinema (films met audiodescriptie, een app met commentaarstem).
Dries, een muzikant, bewaart mooie herinneringen aan de jamsessie die enkele dagen geleden werd georganiseerd. “Ik merk dat veel slechtzienden een passie voor muziek hebben, wellicht omdat we zo hard op ons gehoor gericht zijn. Samen musiceren en zingen, dat was echt kicken.”
De combinatie van sociale activiteiten en het leren van nieuwe vaardigheden krikt het zelfvertrouwen van deze jongeren met een visuele beperking op, zo getuigt Anthony Reyers, als communicatiemanager van ICC Belgium een van de drijvende krachten achter dit zomerkamp.
Hij heeft zelf in het verleden ondervonden dat deelname aan het kamp de slaagkansen bij hogere studies en op de arbeidsmarkt vergroot. “Zonder de pc-vaardigheden die ik hier geleerd heb, was het me nooit gelukt om zelfstandig te studeren”, stelt hij.
Ik merk dat veel slechtzienden een passie voor muziek hebben, wellicht omdat we zo hard op ons gehoor gericht zijn. Samen musiceren en zingen, dat was echt kicken.
Jelle Meinen ziet zijn toekomst met vertrouwen tegemoet. “Ik wil later als IT’er aan de slag.
Mensen met computerproblemen helpen, servers beheren, digitale netwerken uitbouwen: dat wil ik later heel graag doen.” Voor Dries liggen nog vele wegen open.
“Als ik met succes afstudeer, kan ik leraar geschiedenis worden in het secundair onderwijs, maar een job in een museum of een cultureel centrum zou me evengoed aanspreken.
Het meest van al droom ik van een carrière in de muziek, maar of zoiets lukt, kun je nooit voorspellen.”
Door: Peter Van Dyck
Bron: KU Leuven
0 comments on “Studiehulp op zomerkamp” Add yours →