Wat een geluksvogel, dat denk je na verloop van tijd, als je telefonisch in gesprek bent met Evert Klaver. Ja, in veel opzichten, een geluksvogel. Maar ook in zijn leven doen zich tegenslagen voor, net als bij ieder ander. Voor- en tegenspoed. Maar wie droomt niet weg wanneer je Evert, een ras verteller, hoort praten over zijn eerste stappen op liefdespad. Stel je voor, een jonge man, lts-diploma op zak, net in de twintig, werkzaam als schilder. Om het bedrijf van zijn vader te zijner tijd te kunnen overnemen moet hij een middenstandsdiploma halen. Dat doe je, vanuit Vollenhove gezien, natuurlijk in Emmeloord. Dan reis je met de bus van deze oude Overijsselse stad naar het hart van de nieuwe Noordoostpolder, per bus. Je kijkt natuurlijk niet alleen maar in je studieboeken. Hé, wacht, wie zit daar ook in de bus? Een jongedame, dochter van een van de werknemers, die mee was verhuisd naar de polder, op weg naar naailes in Emmeloord. Het is liefde op het eerste gezicht. Gerrie Kolbach, de ware, voor heel Everts verdere leven. Is ’t puur toeval? Als haar vader niet was vertrokken uit Woudrichem en met zijn gezin in het Land van Maas en Waal was blijven wonen, dan hadden de wegen van Gerrie en Evert elkaar nooit gekruist. Nu gelukkig wel.
Evert is de tweede uit een gezin van zes kinderen. Een gelukkig gezin, fijne ouders, zegt Evert. Hij groeide op in Sint Jansklooster, op het land, maar tussen het water, niet ver van Giethoorn. Zijn vader zette het schildersbedrijf voort dat een van zijn voorvaderen omstreeks 1800 was begonnen. Vaders en zonen Klaver werkten al generaties lang veel voor Scheepsbouwer Huisman in Vollenhove. Mooie beletteringen, verguldwerk en wapens schilderen, maar ook vloeren en betimmeringen schilderen, enzovoort. Royal Huisman ontwikkelde zich na de oorlog sterk, specialiseerde zich in luxe jachten met superluxe uitvoering. De rijken der aarde werden klant, onder wie ook bijzondere types. De scheepsbouwer werd groter en groter en ging dus ook internationaal opereren. Vooral onderhoud, in combinatie met schilderopdrachten, namen toe en dat bracht Evert in Bremen en Hamburg, later zelfs in Engeland, de Verenigde Staten tot zelfs in Japan. Schilderperfectionisme was het sleutelwoord. ‘Klaver quality’ werd een begrip. Hij kan er prachtig over vertellen. Vele lagen lak aanbrengen, luxe uitvoeringen perfectioneren, prachtig plamuurwerk afschilderen, kunstzinnige opdrachten realiseren. Evert bouwde voort op de naam van deskundigheid en degelijkheid, die zijn opa en zijn vader hadden gevestigd. Er kwamen meer en meer klanten. Everts bedrijf groeide snel, uiteindelijk stonden er meer dan 100 schilders op de payroll. Met de toename van personeel namen ook de risico’s toe: kun je op tijd leveren, is er personeel beschikbaar? Het bedrijf van Evert kende ups en downs, momenten van glorie en victorie, en van teleurstellingen.
Gerrie kreeg in het jaar 2000 kanker. Evert ging met vervroegd pensioen. Het schildersbedrijf werd voortgezet. Van deze stap heeft hij beslist geen spijt gekregen, want samen heeft het echtpaar nog mooie jaren beleefd, tot Gerrie in 2013 overleed. Hij heeft nu vrijwel dagelijks contact met zijn drie dochters en hun gezinnen, die allemaal in de omgeving van Sint Jansklooster en Vollenhove wonen. Evert prijst zich gelukkig met de drie families in de buurt en zijn zeven kleinkinderen. En, hoe bijzonder, Alex Bruintjes, die als stagiair bij Schildersbedrijf Klaver is begonnen, inmiddels schoonzoon, zet de werkzaamheden met zijn nieuwe bedrijf met 20 personeelsleden voort, onder andere bij Royal Huisman. Luxe jachten tot 25 meter, bijzondere opdrachten, een herbeleving van Klavers schildersbedrijf.
De eerste tekenen van zijn oogziekte manifesteerden zich al toen Evert eind dertig was. Een weeklang kon hij nauwelijks iets zien. De dokters legden een verband met de stoffen waarmee Evert werkte. Gelukkig verbeterde het zicht weer, het herstelde zich behoorlijk. Maar de laatste decennia verslechtert het toch steeds verder. Het aantal ongevallen met de auto nam toe, gelukkig niet met persoonlijk letsel. Inmiddels ziet hij met het linkeroog nog 2%, met het rechteroog nog 12%. Praktisch valt hij in de categorie blind, maar dat weerhoudt hem er niet van op de fiets naar zijn dochter te rijden om daar de paarden en pony’s te verzorgen, de tuin te spitten, en dergelijke. Niet ver hoor, maar 1700 meter, en langs een heel bekende route. Naar vergaderingen gaat hij bij voorkeur met een begeleider, bijvoorbeeld met Hoege Hetebrij, de schoonvader van zijn middelste dochter. Aanpassingen in huis vonden plaats onder de hoede van Bartiméus en ook over de aanschaf van hulpmiddelen adviseerden zij. Zelf eten koken gaat gelukkig ook nog goed. Maar toen de deskundigen eigenlijk verder niks meer voor hem konden doen, was hun advies: wordt lid van een belangenvereniging. Dat werd de NCB. Het positief christelijke karakter spreekt Evert sterk aan.
De positieve sfeer vindt Evert ook in zijn kerkelijke gemeente. Zes jaar was hij diaken en uit die tijd heeft hij nog veel, ook heel persoonlijke contacten. Ook iets om dankbaar voor te zijn.
Na ruim een uur praten aan de telefoon ontbreekt het ons nog allerminst aan gespreksstof. Wil je ook eens verder praten over punters in Giethoorn, de jachten van Royal Huisman, een boerderijtje in Sint Jansklooster of welk ander onderwerp dan ook, bel gerust met Evert. Een geluksvogel die ondanks tegenslagen zijn goede humeur heeft behouden en altijd in is voor een gezellig gesprek.
Contact gegevens van Evert zijn op te vragen bij ons kantoor in Zwolle.