Iedereen kent wel de naam van Nel Leeuwenhage. Sla je ‘Onze Gids’ open, dan zie je als eerste haar naam. Bij de Meditatie, trouw elke maand, steeds op dezelfde openingsbladzijde. En soms ook nog elders in het maandblad, met een gedicht. Dus onbekend is Nel zeker niet. Maar wie weet dat dit een NCB-lid is met internationale uitstraling? Een keer of tien was ze in Canada op bezoek. En elke week belt ze via skype naar Vancouver Island, aan de westkust van dit reusachtig grote land. Meestal doet ze dat ’s avonds laat, want dan is het ochtend aan de andere kant van de wereld. Hoe is dit contact tot stand gekomen? En met wie belt ze dan? Een kleine twintig jaar geleden, Nel was toen zelf al een aantal jaren weduwe, werd ze gevraagd iemand te bezoeken in Schiedam. Iemand met de Nederlandse nationaliteit, die met haar man tien jaar in Canada had gewoond. Zij was weer naar Nederland gekomen totdat haar man was overleden. Toen zij, de vriendin van Nel, besloot definitief terug te keren naar Canada werd Nel gevraagd om jaarlijks naar Vancouver Island te komen. Nel is een groot aantal keren naar haar toegegaan. Wat bijzonder dat onze meditatie-auteur zo internationaal is georiënteerd.
Nel is trouwens niet erg honkvast. Ze is in de loop van haar leven heel wat keren verhuisd. Ze werd geboren in Alphen aan den Rijn op 7 februari 1945, dus in de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog. Ze is opgegroeid in Woerden en is vervolgens in Nijkerk terechtgekomen. Via Delft, waar ze tien jaar heeft gewoond en Pijnakker (twee jaar) is ze opnieuw naar Alphen aan den Rijn verhuisd. Inmiddels woont ze nu al een jaar of twee in Zierikzee, dicht bij haar oudste dochter Constance en haar gezin. Je wilt haar niet voor de voeten lopen en je opdringen in haar gezin, maar het is wel fijn wanneer er naaste familie is die naar je omkijkt als dat nodig is, zo vertelt Nel. Want elke dag koffie drinken bij de familie, dat is niet haar ambitie. En stilzitten kan ze ook niet. Ze is ondanks haar fysieke belemmeringen toch heel actief, niet meer zo druk als vroeger, toen ze voor de NCB de verjaardagskaarten en andere organisatorische taken deed. Nu beperkt ze zich tot het schrijven van de meditaties. Ze probeert hierbij rechtstreeks uit de Bijbel te putten. En de Naam van God te verkondigen. Dat vind ik fijn, zegt Nel.
Elke ochtend en avond heeft ze hulp van de thuiszorg. Best belangrijk, deze wijkverpleegkundigen, die haar helpen bij haar persoonlijke zorg en de activiteiten van het dagelijks leven. Dit ervaart ze als een geweldige steun. Belangrijk om op deze manier zo zelfstandig mogelijk te blijven functioneren. Haar visuele beperking is pas op oudere leeftijd ontstaan en houdt verband met haar suikerziekte. Daarnaast heeft ze nog een aantal andere gezondheidsproblemen. Toch ziet Nel kans om een zo normaal mogelijk en zelfstandig leven te leiden. Wat vervoer betreft reist ze per taxi of Valys, soms wordt ze gebracht en weer opgehaald door een familielid. Voor de regiodag in oktober is ze opgehaald door Matje Klein. Heel gezellig, want dan komt Matje ook logeren en kunnen ze heerlijk bijpraten.
Hiervoor werd al genoemd dat Nel is opgegroeid in Woerden en daar de lagere school bezocht. Haar vader had een groothandelsbedrijf in oude metalen en lompen. Hij was wat je zou kunnen noemen ‘te goed voor deze wereld’, omdat hij soms te weinig opkwam voor zijn eigen zakelijk belangen en door medelijden te goedig was voor de aanleverende relaties. Nel was een van de zeven kinderen in het gezin, dat bestond uit vijf meisjes en twee jongens. Haar oudste zus is inmiddels overleden. Na de lagere school bezocht Nel de avondschool (ulo-niveau) en combineerde dat met werk. Ze was in het bedrijf van haar vader aan de slag gegaan. Op 21-jarige leeftijd is ze getrouwd en toen is ze huisvrouw geworden, heel gebruikelijk in die tijd. Het echtpaar kreeg vijf kinderen, die nu in de leeftijd zijn van vijftig tot veertig jaar. Inmiddels is Nel alweer vierentwintig jaar weduwe, na een huwelijk van dertig jaar. De familie is behoorlijk uitgebreid: er zijn 22 kleinkinderen en twee achterkleinkinderen.
Nel is bij de NCB betrokken geraakt omdat haar oudste zuster als slechtziende lid was. Ze ging mee als begeleider. Zelf had Nel toen nog geen visuele beperking en kon ze tal van taken op zich nemen zoals verjaardagskaarten schrijven en uitnodigingen verzenden. Zij werd al snel uitgenodigd om in het bestuur te komen, later in het hoofdbestuur. Met enthousiasme vertelt ze over de activiteiten van destijds, over de uitstapjes, de tandemritten en de vaartochten per boot. Nu woont ze sinds twee jaar in Zierikzee, best wel veraf van de steden waar ze voorheen heeft gewoond en veel contacten had. En ook veraf van de plaatsen waar de afdelingsactiviteiten plaatsvinden. Toch is ze blij dat de mensen in NCB-verband weer bij elkaar kunnen komen en dan moet je er maar wat voor over hebben. En ze hoopt nog door te kunnen gaan met het schrijven van meditaties. Van mensen houden en voor mensen bidden. Op die manier houdt ze zelf ook de moed erin. Inmiddels heeft ze ook in Zierikzee een sociaal netwerk opgebouwd. Zo gaat ze twee keer per week koffie drinken bij het Leger des Heils. En dan ontmoet je ook weer allerlei mensen. Een kerkelijke binding met één gemeente is daar toch moeilijk zeker tijdens de corona. Maar ze gaat ook daar weer de draad opnemen met de Christengemeente in Noordgouwe, maar ze wil er geen lid worden. Ze wil niet gebonden zijn aan één kerk.
Corona heeft in de familie wel zijn sporen achter gelaten. Haar jongste zoon heeft de ziekte in ernstige mate opgelopen en ook Nel zelf heeft vier weken met koorts thuis gezeten. Toch blijft ze heel positief, vanuit haar geloof. In de week na het interview heeft er een operatie plaatsgevonden. Alles is goed gegaan. Binnenkort volgt er een tweede operatie, die ze vol vertrouwen tegemoet gaat.
Wil je verder praten met Nel, dan stelt ze een telefoontje zeker op prijs. Je kunt haar bereiken door contact te zoeken met ons kantoor in Zwolle.